َآشوب

دیگه نوشتن رو هم دوست ندارم
به جایی رسیدم که هیچ چیزی رو دوست ندارم، اشتباهاتم داره روز به روز بیشتر میشه
اشتباهات زندگی شخصیم داره کارم رو هم تحت تاثیر میزاره
کی میخواد این همه اشتباه تموم بشن
کی میخوام یاد بگیرم چطوری زندگی کنم نمیدونم!!!!

دلم بدجوری بهم ریخته است، کاشکی میتونستم با کسی حرف بزنم! کاش کسی رو داشتم که باهاش حرف بزنم
چقدر سخته
تنها نباشی ولی تنها باشی!

خودم هم نمیدونم چی میخوام، تکلیفم با خودم روشن نیست همه چیزم ریخته بهم
همه چیز!!!!

چرا اینجام
چرا چشمامو باز نکردم و خودمو اینجا رسوندم

هیچ وقت فکرش رو نمیکردم اینجا قرار بگیرم! جایی که دیگه هیچ راهی برام نمونده باشه
آخر راه
بن بست!

ضعف رو با تک تک سلول های بدنم حس میکنم
با ذره ذره وجودم
مثل خوره افتاده به جونم، توانم داره تحلیل میره ، روزها توان بیدار شدن ندارم و شب ها نای خوابیدن!
کجای راهم؟
کجای کارم؟

خوبیش اینه که میدونم کجای کارم اشتباه بوده!!!!!!